Student Benjamin Blokhuis is op zoek naar gezellige ontmoetingen met medestudenten binnen de hogeschool. Hij gaat hiervoor de Avanssteden af en schrijft over zijn date-avonturen in de rubriek Liefde, vriendschap of een blauwtje. Aflevering 2: de Tilburgse student Pieter.
Het is een paar dagen voor carnaval als ik naar Tilburg reis. Eenmaal aangekomen, loop ik naar Avans aan de Cobbenhagenlaan. Hier begint mijn maandelijkse zoektocht naar een nieuwe date. Vorige maand was het meteen raak. De eerste die ik aansprak, wilde met mij wandelen. Beginnersgeluk, blijkt in Tilburg.
Ik spreek in een uur ruim twintig studenten aan. Ik zoek ze in maquettekamers, Xplora en in de sociëteit van studentenvereniging Totus, maar het blijkt tevergeefs. Niemand wil met mij op date. Na een uur heb ik bijna iedereen aangesproken die niet in een les zit. Er zit nog één iemand in een practicumlokaal die net zijn spullen pakt. Ik loop naar hem toe, maar verwacht niet veel. Heel Tilburg was “heel druk”, dus hij vast ook.
Hij zegt: “Ik wilde eigenlijk de trein naar huis pakken, maar ik vind dit zo leuk, laten we koffie halen!” Die had ik niet zien aankomen.
In de eerste aflevering van deze rubriek had Benjamin een date met student Anna uit Breda. Hier lees je hoe dat verliep.
Ik ontmoet Pieter*. Een derdejaarsstudent Technische Bedrijfskunde in Tilburg. Hij pakt zijn spullen en samen lopen we Avans uit. De ijsbreker is waarom hij zó blij is met zijn studie (Dit is geen reclame, Punt is een onafhankelijk medium!): hij kan sociaal contact met data combineren. Twee dingen die, in mijn hoofd, tegenstrijdig zijn.
Ik haal koffie en hij een energiedrankje omdat hij naar eigen zeggen verslaafd is aan cafeïne. Samen lopen we terug naar het station in Tilburg, waarna we met z’n tweeën in de trein terug naar Den Bosch gaan. Dat is best eng. We kletsen wel, maar doen ook allebei ons best om het gesprek niet stil te laten vallen. Het is zo’n date: het vloeit, maar je moet écht je best doen om dat zo te houden.
Hij vertelt allerhande verhalen, misschien om die stilte op te vullen. Pieter leest veel (ZESTIG BOEKEN PER JAAR!) en speelt Dungeons en Dragons met vrienden. De student werkt in een gigantisch distributiecentrum van een niet nader te noemen gele supermarkt en bouldert. Ook leert hij zoveel mogelijk voor zijn studie, omdat hij dat “gewoon heel leuk vindt” en in het weekend gaat hij aan de zuip. Ik denk: A. waar haalt hij de tijd vandaan? En B. in welk hokje is hij te stoppen?
“Ik ben niet echt in hokjes te stoppen”, zegt hij zelf. Pieter viert zes dagen carnaval, maar vorig jaar had hij een avond geen zin. Straalbezopen ging hij toen Russische literatuur lezen. De volgende dag deed hij die zestig pagina’s gewoon weer opnieuw, omdat hij alles weer was vergeten.
Geweldig
Volgens mij is dat de basis van Pieter: hij doet van alles. Dingen die in mijn hoofd niet bij één en dezelfde persoon horen. Dat vind ik echt geweldig aan hem. Hij doet wat hij wil doen.
Toen vroeg ik hem of hij wel tijd had om te daten, gezien zijn drukke leven. Pieter gaat hij een beetje rechtop zitten en glimlacht een beetje terwijl zijn ogen twinkelen. Hij heeft een meisje met wie hij al maanden date.
Dat is prima. Ik voelde niet een bijzonder grote romantische klik. En wat vriendschap betreft: ik vond het heel leuk om hem te ontmoeten. We hebben afgesproken dat we elkaar vast wel tegenkomen met carnaval (dat is natuurlijk niet gebeurd). Misschien komen we elkaar nog eens tegen, maar voor nu is het prima zo.
*Pieter is niet zijn echte naam, hij wilde anoniem blijven. Zijn naam is wel bij de redactie bekend.
Punt. Of had jij nog wat?