Een stageverlenging kan altijd. Dat was het antwoord dat een van de stagiairs van het Urban Living Lab Breda kreeg toen school hoorde dat ze een knieoperatie moest, precies tijdens haar stageperiode.
Ik zal je de details besparen van alle spieren en pezen waar de chirurgen iets mee gingen doen, maar het klonk allemaal bijzonder heftig. Maar het moest, om te voorkomen dat haar knie nog een keer uit de kom zou schieten. In de zomervakantie had de orthopeed de datum bepaald: in de tweede week van het schooljaar. In de tweede week van haar stage dus.
Het komt nooit uit, zei iedereen om haar heen.
Het komt nu niet uit, vond ze zelf. Of eigenlijk was het de shittiest timing ever. Liever was ze vol goede moed met haar laatstejaarsstage gestart, eerst meewerken, dan afstuderen.
Maar het moest, en de operatie ging gelukkig goed. Daarna sowieso twee weken niets doen. Ja, zitten en liggen met haar been gestrekt in een spalk. Netflixen of kletsen met mensen die op bezoek kwamen.
Ze slaapt beneden in de woonkamer, krijgt trombosespuiten en -sokken, alsof ze hoogbejaard is. En dan is ze ook nog eens compleet afhankelijk; ze kan niet zelf douchen of zichzelf aankleden. Haar moeder heeft er zelfs ziekteverlof voor opgenomen, zij wel.
In totaal kan ze zes weken niet naar stage. Na die eerste twee weken van stilzitten, volgen vier weken rustig aan doen, langzaam de belastbaarheid opbouwen, naar fysiotherapie. En het is afwachten hoe het daarna allemaal gaat.
‘Stageverlenging is een eufemisme voor studievertraging’
Nu heeft ze geluk dat ze bij ons grotendeels online kan werken, dat haar moeder in Breda werkt, waardoor ze af en toe met de auto voor de deur afgezet kan worden en ze niet met het ov hoeft. Zo hopen we dat ze toch het verplichte aantal uren kan maken: 1240 uur. Want school blijft daaraan vasthouden.
En anders kan ze dus altijd een stageverlenging doen.
Alleen… een stageverlenging is een eufemisme voor studievertraging. Later afstuderen, niet tegelijk met haar medestudenten haar diploma krijgen. En met een beetje pech is ze dan ook te laat voor het startmoment van haar vervolgopleiding, hbo journalistiek.
Dat nachtmerriescenario wilde ze voorkomen, dus in het weekend voor en de week na de operatie maakte ze toch al wat uren. Want stel dat de operatie tegenviel, ze een onsteking of toch veel pijn kreeg, een ordinaire griep later in het jaar…
Zelf vind ik: ziek is ziek. Dus waarom is er eigenlijk geen ziektewet voor studenten? Natuurlijk, je wil geen misbruik, maar het zou veel stress schelen als haar opleiding zou zeggen: “Neem alle tijd die je nodig hebt voor jouw herstel. Met je uren komt het wel goed.”
En stel dat ze in totaal twee weken volledig uit de running is… maar daarna online haar werk weer oppakt. Wat is nu 80 uur op 1240 uur stage? Of op een mensenleven?
Het komt nooit uit, zo’n operatie. Maar ik ben het met haar eens: een operatie tijdens je afstudeerstage is toch wel het shittiest moment ever.
Inge Duine is Avansmedewerker en oud-docent
Punt. Of had jij nog wat?