Student Benjamin Blokhuis is op zoek naar gezellige ontmoetingen met medestudenten binnen de hogeschool. Hij gaat hiervoor de Avanssteden af en schrijft over zijn date-avonturen in de rubriek Liefde, vriendschap of een blauwtje. Aflevering 3: vijf studenten Communication & Multimedia Design.
Begin april. Een prachtige dag, het leek wel zomer(!). Het was een van de eerste mooie dagen van het jaar en daarom hing het in de lucht: lentekriebels. Ook ík voelde ze door mijn lichaam gieren. Toen ik echter in het EKP-pand in Den Bosch aankwam, bleek dat door de lichamen van deze studenten andere dingen gierden, namelijk stress. Het was tentamenweek. ”Ik denk niet dat het je gaat lukken om iemand te vinden. Iedereen moet leren”, zei de eerste Avansstudent die ik aansprak. Fijn. Ik sprak Jan en alleman aan, maar alle studenten zeiden hetzelfde.
Echter, deze locatie blijkt een enorme tuin te hebben. Ik zag dat er wat studenten buiten in het zonnetje zaten. Ik dacht: volgens mij hebben zij het niet druk. Ik liep naar ze toe en sprak twee studenten aan. Zij hadden het… ook druk. Helaas. Toch raakten we aan de praat. Maar uiteindelijk zei er een: ”Sorry, maar wij moeten aan de slag”, en daarna grappend: ”Maar je mag wel aan ons project meewerken?” Dit leek me wel wat.
In maart ging Benjamin in Tilburg op zoek naar een date. Dat verhaal lees je hier.
Ik kom binnen in een heel groot werklokaal. Blijkbaar zit ik tussen allemaal studenten Communication & Multimedia Design (CMD). De andere drie, die ook bij hun groepje horen, schrikken een beetje als ze mij zien. Ze schrikken nog meer wanneer ik ze vertel dat ik hun nieuwe klasgenoot ben en dat ik met ze mee ga werken.
”Wat grappig dat jij hier voor een date bent, want wij werken op dit moment aan een datingspel. We hebben ook een testpersoon nodig! Dat kan jij zijn!”, zegt een meisje. Wat blijkt: ze hebbenen een opdracht van het muZIEum gekregen. Dat is een museum dat mensen informeert hoe het is om blind of slechtziend te zijn. Ze gaan daarom aan de slag met een bordspel, waarin je een vriendin moet helpen die op date gaat met een blinde/slechtziende vrouw. Ze wil allemaal leuke dingen voor haar verzinnen, maar wel ‘blind/slechtziend-proof’. Aan mij de taak om die vriendin als eerste (!) proefpersoon te adviseren. En het gaat vreselijk. Ik kan niks blindproofs verzinnen. Afschuwelijk. Ik val keihard door de mand, terwijl ik zelf een bril draag.
Maar eigenlijk gaat het natuurlijk om de groep. Ik ben op een ‘polyamoreuze date’, zegt iemand. Dat is wel zo. Ik ben eigenlijk op date met de hele groep, die zich later openbaarde als vriendengroep. Het zijn stuk voor stuk leuke, lieve mensen. Ik zal ze allemaal even langsgaan. Er was één meisje volgens mij heel gestrest (de deadline was meteen na het weekend). Zij maakte heel veel grappen over piemels en vond dat zelf heel kinderachtig, wat ik dan weer heel grappig vond.
Er was een meisje dat, toen ze hoorde dat ik voor Punt schrijf, meteen vroeg: ‘IK WIL VOOR PUNT TEKENEN, WAAR KAN IK ME AANMELDEN?’ en verder gewoon heel veel vragen aan me stelde.
Er was een ander meisje, dat ik buiten had aangesproken, die gewoon aan het werk was en oprecht nieuwsgierig was naar mij.
Er was een jongen aan het coderen en yoghurt aan het eten. Iedereen was super dankbaar dat hij aan het coderen was, want dat is blijkbaar “een vreselijke klus”. Ik heb nog nooit gecodeerd.
Er was een ander meisje gewoon aan het werk en af en toe grappen aan het maken. Ze deed me denken aan een meisje van mijn middelbare school, maar die kennen jullie allemaal niet, dus die vergelijking zegt jullie niks. En dat is jammer, want als jullie haar wel hadden gekend, hadden jullie meteen gedacht: ‘oh, zo’n soort meisje’.
De groep was heel gezellig. Ze lachten veel met elkaar. Ze waren aardig naar elkaar en naar mij (ik kreeg meteen wat te drinken van ze, bijvoorbeeld). Ze propten wel in elke zin het woordje ‘like’. Maar goed. Niet iedereen is perfect.
Als het vijf uur is, gaan ze naar huis. Ze zeggen gedag tegen mij en dan gebeurt er iets wonderlijks. Dat meisje, die van de piemel-grappen, zegt: ”Kom anders een keertje naar onze nerd-avond. Dan komen we hier samen en gaan we chillen, Dungeons en Dragons spelen en kletsen.” Ik volg inmiddels het Instagramaccount van deze ‘nerd avonden’, zodat ik weet wanneer die zijn.
Met andere woorden: ik heb een nieuwe vriendengroep. Dat is een primeur voor Liefde, vriendschap of een blauwtje. Ik wil er namelijk echt heen en volgens mij wilden zij ook dat ik langskwam.
De lentekriebels gieren dus nog steeds door mijn lichaam, maar ik heb nu ook een nieuwe vriendengroep. En misschien dat ik in de column van mei wel iemand tegenkom. Mei is immers nog steeds lente, dus ik zal die lentekriebels dan vast nog wel hebben.
Lijkt het jou leuk om met Benjamin op date te gaan? En dan een verslag terug te zien in Punt? De enige voorwaarde die Benjamin stelt, is dat je Avansstudent bent. Bij interesse kun je mailen naar punt@avans.nl.
Punt. Of had jij nog wat?