Schwiebert: ‘Het allerfoutste was dat ik de HEAO erbij heb betrokken’

‘Was het verkeerd om te gaan met O&O? Hadden de hogescholen zelf maar het voortouw genomen. Maar dat deden ze niet. O&O pakte het wel op en ik ben daarin gestapt. Ik dacht dat het om legitieme, respectabele activiteiten ging.’ Ron Schwiebert, de geschorste directeur van de HEAO, verdedigt zijn keuze in 1996 om met HEAO-collega’s Jan van Zwieten en Casper van der Woude geld te steken in een particulier bedrijfje dat de commerciële onderwijsmarkt, die het hbo liet liggen, zou gaan bewerken.
Het liep als een trein. In vier jaar tijd groeide het startkapitaal van 80.000 gulden uit tot 11,5 miljoen. Een exorbitante groei. Schwiebert: ‘Het was een nieuwe markt. Je spreekt dan van een gat in de markt. Daarin is het niet ongebruikelijk dat aanvankelijk booming winsten worden gemaakt.’
Tot 2000 verdiende O&O zijn geld op een fatsoenlijke manier, vindt Schwiebert. Een voorstel tot verlenging van een lopend contract van zijn HEAO met de bv waarvan hij heimelijk mede-eigenaar was leidde in novemver van dat jaar intern tot heftige discussies. De faculteitsmedezeggenschapsraad, die aanvankelijk het contract niet te zien kreeg, eiste opening van zaken. De goede naam van de faculteit stond op het spel, want er was onvoldoende controle op de kwaliteit van die delen van het onderwijs die O&O in het reguliere onderwijs en het contractonderwijs verzorgde. De medezeggenschapsraad en sommige collega’s spraken zich krachtig uit tegen voortzetting van de samenwerking met O&O.
En er waren geruchten over financiële belangen van faculteitsdirecteur Schwiebert en directeur contractactiviteiten Van der Woude. Schwiebert bezwoer de kritici: het zou om peanuts gaan. Niets om je druk over te maken: wat betaald advieswerk, dat hij zou afstoten. Onder druk van de kritiek gaf Schwiebert toe op de kwestie van het voorstel het contract tussen HEAO en O&O te verlengen. Februari 2000 zegde hij het contract schriftelijk op.
Maar hij bezat nog aandelen. Niemand wist het, behalve directeur contractactiviteiten Casper van der Woude, zelf ook aandeelhouder. De pas aangetreden mededirecteur deeltijd Marc Hoornick maakte zich zorgen. Hij legde Schwiebert met nadruk de vraag voor of het gerucht waar was. Maar die ontkende: ‘Ik was gebonden aan een afspraak met Casper van der Woude, dat we erover zouden zwijgen. Bovendien werd mij de mogelijkheid niet gegund open kaart te spelen. Ik kreeg een clausule onder mijn neus, waarin een boete stond op dit soort activiteiten. Als ik het naar voren had gebracht had ik met de pet rond kunnen gaan.’
‘Kort daarna’ stapte Ron Schwiebert uit O&O. ‘Ik voelde me in toenemende mate unhappy met wat O&O deed. Ze gingen een kant op die ik steeds minder zag zitten. Ik heb mijn aandelen terugverkocht.’
Was de HEAO-directeur al die tijd niet bedacht op het probleem van belangenverstrengeling? ‘Ik heb altijd de belangen van de HEAO voorop gesteld door tegenover O&O zakelijk te opereren. Voor onze faculteit heb ik een beter contract uit het vuur gesleept dan welke andere hogeschool ook.’
Maar er was toch minstens de schijn van belangenverstrengeling? ‘Ik heb terugkijkend een aantal fouten gemaakt. Het allerfoutste was wel dat ik de HEAO erbij heb betrokken.’ (FG)