De streamingsdienst Netflix heeft er weer een nieuwe documentaire bij. What Jennifer Did is een true crime-docu die is uitgekomen op 10 april. De huidige nummer 1-film neemt de kijker mee in het verhaal van Jennifer Pan, een destijds vierentwintigjarige vrouw uit Canada. Op het eerste gezicht een normale vrouw die op een avond een gewapende inbraak meemaakt, maar niets is wat het lijkt.
In de documentaire van anderhalf uur wordt de kijker meegenomen naar 8 november 2010. Die avond gebeurt er iets gruwelijks in het huis van de familie Pan. Vader Hann, moeder Bich en dochter Jennifer zijn thuis, wanneer er drie mannen binnendringen voor een gewapende inbraak. Als kijker hoor je dan het telefoontje van Jennifer naar de alarmcentrale. Ze klinkt erg paniekerig en gilt in de telefoon. Haar ouders zijn zojuist neergeschoten en Jennifer is op dat moment de enige getuige.
Meesleurend
Thuis op de bank maak je al vrij snel kennis met detective Bill Courtice, hij leidde het onderzoek destijds. Netflix heeft gebruik gemaakt van de echte verhoren en foto’s van het plaats delict. Hierdoor word je al kijker het onderzoek mee ingesleurd. De kijkers zien hoe het Pan-huis met lint wordt afgezet. Er wordt een ingepakt lichaam naar buiten gereden. De persoon op de brancard is Bich Pan, Jennifers moeder, die aan haar verwondingen is overleden. Haar vader daarentegen overleefd een schot door het hoofd en wordt met spoed naar het ziekenhuis gebracht. De dokters kiezen ervoor om Hann in een kunstmatige coma te brengen. Hierdoor blijft Jennifer als enige getuige over die kan worden verhoord. De vierentwintigjarige Canadese wordt meegenomen naar het politiebureau. Je ziet een bange vrouw. Ze is duidelijk nog in shock van wat er zojuist bij haar thuis is gebeurd. De agenten tonen medelijden. Al merken al snel dat er iets niet helemaal klopt, aan het misdrijf en de getuigenis van Jennifer. De agenten hebben wel hun vermoedens over wat er mogelijk gebeurd kan zijn, maar weten niks zeker. Totdat Hann een paar dagen later ontwaakt en het volgende zegt: ‘’Find out what Jennifer did.’’ En dat is wat de rechercheurs gaan doen.
Stap voor stap
De documentaire neemt je stap voor stap mee in de zaak. Het verhaal wordt verteld door zeven verschillende personen en door middel van de foto’s en video’s die er destijds zijn genomen. Dit schetst een goed beeld van het onderzoek. Door de manier waarop de docu is gemaakt, lijkt het net alsof jij de zaak vanaf de bank moet oplossen. Tijdens het kijken voel je jezelf helemaal meegaan in de emoties van de agenten. Het medelijden, de frustratie, en het ongeloof, je voelt het allemaal. De zaak is wel het enige waar de documentaire zich op focust. Zo krijgt de kijker aan het einde alleen de uitspraak in tekst te zien. De rechtszaak slaan ze over.
Zeven bronnen
Het verhaal wordt verteld door vier mensen binnen de politie die allemaal betrokken waren bij het onderzoek. Daarnaast komen er drie mensen aan het woord die iets te maken hebben met het gezin. De laatste drie personen hoefden niet per se aan het woord te komen. Ze geven een beeld van de jonge Jennifer en hoe het gezin was voor de tragedie. Alleen is dit erg oppervlakkig en voegt dit niet veel toe aan het verhaal. Dit komt omdat het bronnen zijn die niet direct tot de familie behoren. Zo komt Jennifers oude pianoleraar aan het woord. Hij geeft een beeld van hoe Jennifer vroeger was, alleen gaat dit maar tot een bepaalde hoogte. Dit beeld zou beter gegeven kunnen worden door iemand die dichter bij de familie staat. Deze drie personen voelen dan ook meer als opvulling.
Zware docu
De documentaire is voor echte true crime-lovers. De film zorgt ervoor dat je benieuwd bent naar wat er na de aftiteling gebeurt. Waar is Jennifer nu? Hoe gaat het met de nabestaanden? Voor een lekker avondje op de bank, is het misschien te zwaar. Maar als je ervan houdt, is dit de documentaire voor jou.
Punt. Of had jij nog wat?