Mike de Waard staat op de kieslijst van de Vrije Liberale Partij (VLP) in Roosendaal op nummer dertien. Het ongeluksgetal, maar zoals de derdejaarsstudent Bestuurskunde zegt: “It doesn’t matter“. Hij wil zich in de gemeenteraad hard maken voor de mentale gezondheid van jongeren.
Mike bestelt een koffie bij eetcafé de Raatskelder op de Oude Markt in Roosendaal. Hij is netjes gekleed en heeft een vlotte babbel. Naast Avansstudent en bezig zijn met de politiek, heeft hij Asperger, een vorm van autisme.
Zijn Asperger motiveert hem om andere mensen te helpen, vertelt de student. “Ik wil er zijn voor deze jongeren. Ik heb hard gewerkt aan zelfacceptatie en ben gegroeid als persoon. Nu ben ik een andere jongen dan toen ik als kind was. Mijn passie voor mentale gezondheid, mede door mijn Asperger, is heel groot en wil ik graag iets mee doen.”
In aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen spreekt Punt met Avansstudenten die politiek actief zijn in een gemeente. In de vorige aflevering spraken we met lijsttrekker Rachel Oostvogels van VVD in Zundert.
Gemeenteborrel
Nu stelt hij zichzelf verkiesbaar voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. Dit doet hij namens VLP Roosendaal. De lokale politieke partij is in 2010 opgericht na een splitsing van de VVD. De partij is met acht zetels de grootste partij in Roosendaal. VLP Roosendaal zit niet in de coalitie en is dus de grootste oppositiepartij.
De student kwam vier jaar geleden in aanmerking met de politieke partij op een gemeenteborrel. “Ik tikte iemand van VLP op de schouder en vroeg of ik een keer mocht rondsnuffelen bij de partij. Uit de Stemwijzer kwam de partij al bovenaan bij mij, dus ik koos niet willekeurig.” De student werd snel gekozen als fractie-ondersteuner en drie jaar later als burgerraadslid.
Maar waarom geen landelijke partij? “Een lokale partij staat dichter bij de inwoners en is iets speciaals. Zoiets kan alleen in de gemeente bestaan. Dat vind ik mooi.”
Sollicitatie
Naast de gemeenteraad heeft hij ook een ander doel: Tweede Kamerlid. Maar zijn passie voor mentale gezondheid schuift hij niet opzij. “Ik wil mensen helpen die het moeilijk hebben. Ik werd ooit op een sollicitatiegesprek afgewezen door mijn autisme. Zulke dingen gebeuren en zijn niet rechtvaardig. Dat moet besproken worden in de politiek.”
Zijn ervaringen zijn een van de redenen die hem de persoon maakt die hij nu is, vertelt Mike. “Ik heb leren accepteren dat ik Asperger heb. Ik werd als kind in het diepe gegooid en moest alles zelf uitzoeken. Maar ik ben dankbaar dat dit gebeurd is. Het heeft mij gemotiveerd om andere te helpen met hun struggles waar en wanneer ik kan.”
“In de politiek worden de beslissingen gemaakt, dat spreekt me aan. Iemand in de politiek kan zaken op de agenda zetten.” Hij vindt ook het gesprek aangaan belangrijk. “Als je wil leren, moet je praten met mensen. Kennis moet je ontdekken.”
Bruisende studentenstad
Mike vindt ook betaalbare woningen in Roosendaal belangrijk. “Ik ben 24 jaar en woon nog steeds bij mijn ouders. Mijn vrienden ook. We kunnen geen kant op. We slaan pas onze vleugels uit als we een eigen plekje hebben.” Mike maakt van Roosendaal graag een bruisende studentenstad. “Ik wil over twintig jaar allemaal deelscooters door de stad zien rijden. Roosendaal is geen Breda, maar het is nog niet wat het zou kunnen zijn. Ik gun iedereen een gaaf studentenleven. We zijn hier en moeten lol hebben, want waarom zijn we anders hier?”
Mike is best tevreden met de gang van zaken in Roosendaal. “Ik vind dat we het heel goed doen. We gaan de goede kant op: Avans Hogeschool, nieuwe bioscoop en straks ook een nieuw ziekenhuis. Ik hecht veel waarde aan deze stad. Als ik de trein uitstap, voel ik me thuis.”
Punt. Of had jij nog wat?