Emile Mes is docent bij de Academie voor de Technologie van Gezondheid en Milieu en open over zijn geaardheid. “Ik heb geen reden om het te verbergen”, vertelt hij. Dat was in zijn studententijd wel anders. Er hangt een zweem van triestheid om de herinneringen aan die jaren. Omdat Mes zijn seksuele voorkeur geheim hield. ”In mijn directe omgeving waren niet veel mensen openlijk gay. Het was not done, dus hield ik het voor me.’’
Jarenlang liep de docent Chemie in Den Bosch, met een masker op. “Ik groeide op in een dorp, waar niemand openlijk homo was. En ook op de universiteit in Leiden voelde ik me een buitenbeentje. Achteraf gezien had ik waarschijnlijk best uit de kast kunnen komen. Maar toen voelde dat niet zo. Over homo’s werd negatief gepraat: ik wilde daar niet mee geassocieerd worden.”
‘Er ging een wereld voor me open. Ik zag zoveel verschillende types’
Voor veel queer studenten van nu ligt de drempel om uit de kast te komen lager. Al merkt Mes dat er ook nu nog studenten zijn die zich schamen voor wie ze zijn. Met de Roze Helpdesk ondersteunen zowel Mes als andere docenten en studenten de lhbti-gemeenschap van ATGM.
Vermoeiend
Zelf was Emile 24 toen hij uit de kast kwam. “Het proces begon bij mij toen ik ging promoveren in Amsterdam”, vertelt hij. “In de periode daarvoor leidde ik een dubbelleven. Dat was enorm vermoeiend.” Mes verruilde Leiden voor Amsterdam. “Er ging een wereld voor me open. Ik zag zoveel verschillende types. In Amsterdam leerde ik mezelf echt accepteren. Nu zou ik niet anders wíllen zijn.” Dat acceptatieproces gunt Mes anderen veel eerder. “Je studententijd wordt zoveel fijner als je kunt zijn wie je bent.”
Als zijn eigen studenten ergens bang voor zijn, dan vertelt de docent over de obstakels die hij zelf heeft overwonnen. “Dat geldt niet alleen voor mijn coming-out. Ik had vroeger bijvoorbeeld presentatievrees, maar ik ben toch docent geworden. Als studenten het heel spannend vinden om te presenteren, dan vertel ik ze daar altijd over. Soms werkt het verhaal van een ander inspirerend.”
‘Hé homo’
In de Randstad ziet Mes dat ‘anders zijn’ steeds meer wordt geaccepteerd, maar die trend sijpelt volgens hem ook door naar kleinere steden. Al zou Avans meer kunnen doen om de normalisering van homoseksualiteit te bevorderen. “Ik kan probleemloos mezelf zijn hoor, maar studenten hebben dat gevoel niet altijd. Ik kan me een student herinneren die met een groep heteroseksuele jongens in een projectgroep werkte. Hij durfde zichzelf niet te zijn, omdat er in dat groepje werd gescholden met het woord ‘homo’. Opmerkingen als ‘hé homo!’ zijn vaak niet eens homofoob bedoeld, maar ze hebben wel degelijk een negatieve uitwerking op studenten.”
Lees meer: Queer bij Avans: ‘Dat hele ‘uit de kast komen’ is een beetje ouderwets’
Rolmodellen
Een positief klimaat, openheid, rolmodellen en een community van gelijkgestemden kunnen bijdragen aan een inclusievere omgeving bij Avans, denkt de docent. De negatieve houding tegenover homoseksualiteit onder jongeren neemt dan steeds verder af en studenten durven zelf vaker open te zijn.
In Nederland mag een onderwijsinstelling zelf bepalen hoe aandacht aan het onderwerp wordt gegeven. Volgens Mes is het belangrijk dat het bestuur van Avans daar bewuster over nadenkt. “Een initiatief als de Roze Helpdesk, zou je binnen elke academie moeten oprichten. Maar dan moeten er wel mensen in die academie zijn die de taak op zich willen nemen.”
De COC Onderwijsdag bij Avans noemt hij een “mooi begin”. Collegadocent Paula Contreras Carallada organiseert in november in samenwerking met COC Nederland een dag die in het teken staat van seksuele diversiteit. Docenten die het moeilijk vinden om het thema aan de orde te stellen, of die niet weten hoe ze tijdig kunnen ingrijpen als een student worstelt, kunnen bij vrijwilligers van het COC terecht. Die vrijwilligers komen naar Avans om het gesprek aan te gaan met docenten én studenten.
‘Ik wil niet dat mensen denken: wéér homo’s die aandacht vragen’
Belangrijk
Mes blijft zelf ook actief als ambassadeur van de Roze Helpdesk van ATGM. “Ik wil niet dat mensen denken: wéér homo’s die aandacht vragen. Het gaat niet alleen over homo’s. Het gaat erom dat je mag zijn wie je bent. Dat is waanzinnig belangrijk en komt ook je studieprestaties ten goede.” Andere studenten drukt hij op het hart om bewuster te zijn. “We zijn er zo’n beetje mee opgegroeid dat homo een scheldwoord is. Als iemand ermee begint, raak je eraan gewend en blijft het in je mond hangen. Maar voor iemand die zelf homo is, kan het pijnlijk en zelfs schadelijk zijn.”
Dit is het derde interview uit de reeks Queer bij Avans.
Meer informatie over de Onderwijsdag over seksuele diversiteit volgt later.
Punt. Of had jij nog wat?